01
BEN DEVRİM YAPTIM; hadi sana aşkla kal
Arka kapak : Söze, '''' Bu Kitabı elinize aldığınızda, belki de ''Hiç tanımayan, bilinmeyen bir
kadın 46 yaşında neden bir şiir kitabı çıkarmak ister?'' diye düşüneceksiniz….
Haklısınız edebiyat kitaplarının, özellikle şiirin üç aşağı beş yukarı 75 milyon nüfuslu
ülkemizde öyle çok rağbet görmediği hatta yazmaya cesaret edenlerin cesaretlerini
kıracak onca neden sayılabilecekken zorum neydi de şiir yazdım? Bu da yetmedi kitap
olarak sizlerle paylaştım… Açık ve seçik ifade ediyorum; Aklımla zorum var
Yüreğimle zorum var! Kadınlığımla ve duygusal yanımla zorum var!'' diye başlayan yeni
bir yazara ait.
Bu şiir kitabı yazarın ilki olabilir ama yazı hayatı uzun yılların birikimi ve yaşanmışlıkları
ile dolu. Yayın danışmanın ifadesi ile ''parayla pulla işi yok. Biriktirmeye çalıştığı tek
şey ''insan''…''. Dolayısı ile insan ''insanı'' biriktirdikçe beden ne kadar ufak tefek olursa
olsun yürek kocaman oluyor. Didem Öneş, yüreğini siz okurlara açtı, şiir okumayı seven
hala hayatında şiirselliği arayan, bir o kadar da dürüst ve cesur paylaşımları arzulayanlar
için yazdı.
http://www.sozcu.com.tr/2014/gunun-icinden/onesden-kirmizi-okceli-devrim-604937/
http://www.haberhurriyeti.com/ben-devrim-yaptim-hadi-sana-askla-kal-190530.html
02
EVE YALNIZ DÖNEN KADINLAR
Merhaba sevgili okur, gelin önce size bu kitabın nasıl ve neden hayata geldiğini anlatayım. Yirmi yıllık evliliğimin son on yılında kağıt üzerinde olmasa da manevi olarak sürekli yalnızdım. Yıllar önce boşandım ve yalnız kaldım. Kırk dört yaşımda bir erkeği çok sevdim, öyle ki, kendimden çok sevdim, âşık oldum; birçok insanın yaşayamayacağı yoğunlukta, tutkuda, ruhsal, entelektüel ve bedensel bütünleşmeyle aşkı yaşadım, ama yine de yalnızdım. O tecrübem bana kimseyi kendimden çok sevmemem gerektiğini öğretti. “Bana aşkı, tutkuyu öğreten adam” dediğim insan ile yollarımız ayrıldı. Ben yine yalnızım; özetle, kendimi çok yalnız hissettiğim uzun bir dönem yaşamıştım ve yaşamaktayım. Dışardan baksanız, yalnız hissetmem için hiçbir neden yokmuş gibi...
Büyümüş, bana arkadaş olma yaşına, yirmi ikisine gelmiş harika bir kızım var. Ailem, annem, babam ve kardeşimle her zaman bir aradayız. Muhteşem akrabalarım, bir sürü kuzenim var. Dahası hayatta zengin olduğumu hissettirecek güzellikte dostlarım var. Daha ne istiyor olabilirim? Nasıl yalnız olabilirim ki? Söyleyeyim! Bu ülke ve yaşadıklarım bana kendimi yalnız hissettiriyor…
Kadın olarak hayatta kalmak, kendim gibi olmak için çok mücadele ettim. Üstelik şanslı denebilecek sosyal ve ekonomik çevreden geliyorum. Yaşamın içindeki sahte hayatlar, -mış gibi yaşayanlar nedeniyle, onlar gibi olmamak, kimseye yük olmadan yaşamak, duyarlı, cesur, aşk dolu ve sevgiyle, özgür ve güçlü yaşayabilmek için verdiğim mücadele..... (devamı kitapta)
